Opština Priboj smeštena je u dolini reke Lim u šumovitom delu Satrog Vlaha, jugozapadna Srbija, i pripada Zlatiborskom upravnom okrugu. Teritorijalno zauzima 552km2 tromeđe Srbije, Crne Gore i Bosne i Hercegovine, a prema preliminiarnim podacima popisa iz 2022. godine ovde živi 23.789 stanovnika, što je za oko četiri hiljade manje u odnosu na popis iz 2011. Opština Priboj ima izrazito planinski karakter sa najnižom nadmorskom visinom od 392 m, dok je najviša 1.500 m.
Što se tiče saobraćajne povezanosti, može se reći da se Priboj nalazi na raskrsnici važnih puteva. Kroz ovu zlatiborsku optinu prolazi pruga Beograd – Bar, put Beograd-Crnogorsko primorje, put Valjevo-Tara-Priboj-Pljevlja-Nikšić i put Višegrad (Sarajevo)-Priboj-Prijepolje-Sjenica-Novi Pazar.
Za opštinu Priboj se ne zna tačno kada je i kako nastala, ali se predpostavlja da su ga podigli srednjovekovni srpski feudalci kao četvorougaoni zidani grad Jagat na padinama planine Bić.U to vreme celokupno Donje Polimlje je pripadalao srpskoj župi zvanoj Dabar. Smatra se da Priboj postoji još mnogo pre 1418. godine kada se pominje prvi put u istoriji i kada ga je osvojio Isak-beg. Kasnije se pominje u Povelji kralja Fridriha ИИИ iz 1448. godine, zatim 1463. godine u jednom putopisu pominje se Priboj u nahiji Dobrun, a drugi put 1485. kao sedište istoimene nahije. Potpunije podatke o Priboju, kao gradu, dali su Benedikt Kuripešić, slovenački putopisac koji je prolazio kroz Priboj 1530. godine, i Evlija Čelebija koji je boravio u Priboju 1662. godine. Dan kada je Priboj prvi put spomenut kao utvrđenje na Biću u Povelji kralja Fridriha ИИИ iz 1448. godine (20. januar) a 2. februar uzet je kao dan opštine Priboj, dok je pre ovog datuma dan opštine bio 12. januar.
Povoljan strateški položaj donosio je Priboju brz privredni razvoj, ali i velika rušenja i razaranja: rušen je u vreme turskih osvajanja, rušili su ga Austrijanci u 17. veku, goreo je 1809. godine, a stradao je u vreme Balkanskih ratova, kao i u Prvom i Drugom svetskom ratu. Kraj Drugog svetsko rata u Priboju je obeležen kao brz napredak industrijaloizacije, trgovine, ugostiteljstva i građevinarstva. U to vreme osnovane su Mlinsko preduzeće „12. januar“, drvno-industrijsko preduzeće „Lim“ , ugostiteljsko preduzeće „Bić“, komunalno preduzeće „Usluga“ , industrijska konfekcija INKOP, saobraćajno preduzeće „Raketa“, industrija „Poliester“, građevinsko preduzeće „Izgradnja“, fabrika sintetičkih smola „ЕПОXИД“, a naročito fabrika automobila FAP usmeravali su razvoj Priboja. Što se tiče kulture, u to vreme izgrađe je Dom kulture, koji neguje tradiciju pozorištva već više od jednog veka, obrazovne i zdravstvene ustanove. Danas u Priboju u većini slučajeva ova preduzeća ne rade punim kapacitetom, a broj stanovnika se iz godine u godinu smanjuje.
Priboj je jedan od retkih gradova u unutrašnjosti Srbije koji ima kontinuiranu pozorišnu tradiciju dužu od jednog stoleća. Prva pozorišna predstava pripremljena je i izvedena 1900. godine. Između dva svetska rata Priboj je imao prlično razvijen kulturno-zabavni život — aktivno radi dramska sekcija, dva Kulturno — umetnička društva: Prosveta i Gajret, Gradska čitaonica (biblioteka), Tamburaški orkestar itd. Pošto nije postojala namenska zgrada za kulturu programi se realizuju u Hotelu Stevovića, zgradi Osnovne škole, a tridesetih godina prošloga veka u novosagrađenoj sali Sokolskog doma koja je imala pozornicu. Takođe, Dom kulture je organizator i realizator dve ugledne savezne književne manifestacije Limske večeri poezije (književni festival namenjen pesnicima srednjoškolcima) i Limske večeri dečije poezije (učestvuju osnovnoškolci od 5. do 8. razreda). Svake godine se u Domu kulture realizuje Regionalni festival dečjih pozorišta. Pored ovoga Dom kulture je organizator likovnih izložbi, pozorišnih predstava, promocija knjiga, koncerata, tribina i okruglih stolova itd.
Na teritoriji opštine Priboj nalaze se brojni spomenici kulture poput Manastir Banja, crkva Svetog Arhanđela Mihaila, spomen-kosturnica, crkva Bogorodičinog Pokrova, manastir Mažići, srednjovekovni grad Jagat, Borisavljevića kuća, nekropola stećaka Crkvina, koji su i pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika kulture.
Pored bogate i burne prošlosti i kulturnog nasleđa, Priboj poseduje i izuzetne prirodne potencijale. Jedan od najvećih i u Srbiji najpoznatijih je Pribojska banja, rehabilitacioni centar, koja ima više lekovitih izvora. Iako nije naročito razvijen rehabilitacioni centar, njegova voda, koja na izvoru inosi oko 37 stepeni, je izvanrednih kvaliteta. Njen biohemijski sastav pogodan je za lečenje mnogih bolesti, reumatske bolesti, postraumatska stanja, sterilitet, ginekološka oboljenja i druge. Takođe, okolina same banje, ali i celokupna teritorija Priboja zbog velike pošumljenosti, visoke nadmorske visine, čistog planiskog vazduha pogodna je respiratorne i kardiovaskularne bolesnike.
Pored banjskog turizma, Turistička organizacija opštine Priboj proteklih godina sve veći značaj pridaje i manifestacionom. Pa tako ljubitelji rečnik aktivnosti svake godine mogu uživati u čarima reke Lim tokom Limskog biatlon, kada se splavari duž ove velike, hladne i brze reke, dok ljubiteljei običaja i tradicije mogu osetiti deo davno prošlih vremena tokom trodnevne manifestacije „Ilindanski dani“. Za mlade Pribojce i posetioce ljubitelje rok muzike TO svake godine tradicionalno organizuje Lim fest. Svake godine, treće nedelje avgusta, za Pribojce sviraju najpoznatiji rok bendovi sa prostora bivse SFRJ, a u programu učestvuju i mladi bendovi iz Priboja, Rudog i drugih okolnih gradova.
Iako jedna od manjih, opština Priboj poseduje velika prirodna i kulturno – istorijska bogatstva, koja nisu ništa manja od onih koje posuduju daleko razvijenija mesta. Smatramo da sve ovo zavređuje pažnju medija, pogotovo internet medija koja su danas najrazvijenija i napopularnija među omladinom i ubog toga će internet portal Omorika i Bor realizovati serijal od 15 tekstova različitih novinarskih žanrova na teme iz istorije, kulture i turizma.
