U Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasleđa, odlukom Nacionalnog komiteta za nematerijalno kulturno nasleđe, upisano je šest elemenata. To su: „živog nasleđa“ Srbije – sarački zanat, ćurčijski zanat, izrada veza „štampujit“, mavanje kumbara, sviranje na tamburici samici i plivanje za Bogojavljenski krst.
Odluku o upisu Komitet je doneo na osnovu zaključaka Komisije za ocenu predloga za upis u Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasleđa, a koja deluje u Etnografskom muzeju u Beogradu, objavljeno je na sajtu ovog komiteta.
U skladu sa zaključcima Komisije, doneta je odluka da u Nacionalni registar budu upisni tradicionalni zanati i veštine i to sarački zanat. On obuhvata skup znanja i veština u vezi sa pripremom materijala i izradom predmeta od kože, prvenstveno za potrebe konjarstva.
Upisan je i ćurčijski zanat koji podrazumeva skup znanja i veština prerade i obrade kože i izrade predmeta od krzna i kože, kao i znanja i veštine izrade veza „štampujit“ na području Negotinske krajine i priobalja Dunava kojim se najčešće ukrašava svečana ženska vlaška nošnja.
Običaj paljenja pokladnih vatri u Sirinićkoj župi u okviru praznovanja Belih poklada (Pročke) mavanje kumbare, kao i plivanje za Bogojavljenski krst – običaj plivanja na otvorenim vodama, u rekama i jezerima, na praznik kojim se obeležava dan Hristovog krštenja, upisani su kao elementi „živog nasleđa“ iz domena društvenih običaja i praksi.
U Nacionalni registar upisana je i izvođačka praksa sviranja na tamburicama / samicama (tamburicama-samicama) – četvorožičnim dvoglasno štimovanim tamburama koje predstavljaju deo kulture srpskog dinarskog stanovništva doseljenog na prostor Srbije.
