Na nedavno održanoj sednici Skupštine opštine Bajina Bašta usvojena je odluka da Krsna slava opštine Bajina Bašta bude Prenos moštiju Svetoga Save Srpskog – 19. maj po novom kalendaru, čime je završena procedura za određivanje gradske slave. Simbolično se desilo da baš na dan kad se obeležava praznik Prenos moštiju Svetoga Save Srpskog lokalni parlament usvoji odluku kojom će se ovaj datum ubuduće svečano obeležavati kao opštinska Krsna slava. U pitanju je i slava hrama koji se poslednjih godina gradi u centru Bajine Bašte i koji je jedan od najvećih u zapadnom delu Žičke eparhije.
Na dan Krsne slave održava se Sveta liturgija, rezanje slavskog kolača i litija. Povodom obeležavanja slave mogu se organizovati kulturno-umetničke, naučne, dečije, sportske i druge manifestacije. Domaćin slave opštine Bajina Bašta je predsednik opštine.
Sveti Sava (svetovno ime Rastko, monaško ime Sava; rođen oko 1175. godine u Rasu, umro 14. januara 1236. u Trnovu) je bio najmlađi sin srpskog velikog župana Stefana Nemanje, svetogorski monah, jeromonah i arhimandrit Studenice, prvi arhiepiskop autokefalne Srpske arhiepiskopije, diplomata, zakonodavac, državnik, književnik i hodočasnik. Široko se smatra jednom od najznačajnijih ličnosti srpske istorije, a Srpska pravoslavna crkva ga slavi kao sveca. Njegova ličnost je ostvarila veliki uticaj na srednjovekovno srpsko književno stvaralaštvo, a njegov kult se vekovima neguje u srpskom narodu. Sveti Sava, u nekoliko navrata je putovao u Palestinu, a na povratku sa jednog od hodočašća iz Svete Zemlje 1236. smrt ga je zatekla u tadašnjoj bugarskoj prestonici Velikom Trnovu. Savine mošti iz Trnova u Srbiju u manastir Mileševu preneo je njegov bratanac, kralj Vladislav. Prenos moštiju Svetog Save jedan je od praznika Srpske Pravoslavne Crkve koji je posvećen Svetom Savi.
„Ovoga dana naša pomesna Srpska pravoslavna crkva slavi spomen prenosa svetih moštiju prvog srpskog arhiepiskopa i prosvetitelja, ravnoapostolnog i bogonosnog oca našeg svetoga Save Nemanjića iz bugarskog grada Trnova u srpski manastir Mileševo. Naime, u povratku sa hodočašća svetim mestima Palestine, sveti Sava se upokojio u Trnovu 13. januara 1236. godine, gde je i sahranjen. Već naredne, 1237. godine, srpski kralj Vladislav i arhiepiskop Arsenije uz velike počasti prenose njegove svete mošti i polažu u crkvu Vaznesenja Gospodnjeg u manastiru Mileševu, zadužbinu kralja Vladislava. Tom prilikom veliko mnoštvo naroda dođe na poklonjenje svetitelju i događahu se brojna čudesna isceljenja bolesnika nad njegovim moštima. Tako ovaj manastir, sa svetiteljevim moštima, postade najveća srpska svetinja i duhovno ognjište kroz najburnija vremena naše istorije.“
Episkop Nikolaj – Ohridski prolog
